بوی باران بوی باران می دهد صحرا و دشت و کوهسار بوی عطر رازقی پیچیده اندر مرغزار پر شد از ابرِ سیه فام آسمان نیلگون می خروشد تُندر و زیبا خُرامد جویبار بلبل و قُمری غزل خوانند و مست اند و رها زنده شد باغ خزان دیده ز باد نوبهار

در خواب بدیدم که قیامت شده  بر پا اوضاع جهان یکسره درهم شده هرجا   ظالم شده بر دار و ستمدیده به گلشن هر غاصب پستی و مقامی شده رسوا   هر نوگل رعنا  که گرفتار  خزان   شد در باغ بهشتی شده خندان و چه زیبا   غارتگر   ارز و 

غلامرضا انعامی: شب یلدا شب دل های شاد است شب کوروش، شب زرتشت و ماد است شب زاینده رود و تخت جمشید شب رستم ،شب گردان راد است شب سعدی،شب فردوسی پاک شب حافظ،شب شعری به یاد است شب نقل و انار و هندوانه شب آتش، شب فال و مراد

                                                سرزمین آریا (۲)                                      سرزمینِ  کوروش و نوشین روان و آریا         مهدِ  شیران   و  دلیران  است  و  بس  نام آشنا    در سپاهان ازهنربینی  دلا بس  جلوه ها             دل  بَرد  نقشِ جهان   هر عا شقِ  شوریده   را ارگِ  بم  افسانه ای  گوید ز دوران  کهن              ای خوش آن افسانه دیدن ِ در شکوهِ 

رنگین بهار جهان  تازه   شد   از   نسیم  مه   فرودین          زمین پر شد از سوسن و  سنبل و یاسمین ز   ابر  بهاری   شده   تیره  گون  آسمان         سیه شب  شده روشن   از   تُندر  آتشین گل از غنچه بیرون شده دلبری می کند           بر آن رنگ و بوی و جمالِ رُخش