بیستم دی ماه سالروز شهادت  روانشاد میرزا تقی خان فراهانی امیرکبیر است.برگ سبزی تقدیم می شود به روان آن بزرگمرد نیکو سرشت. امیر کبیر میهن از نام   تو در اوج   شکو ه   و  افتخار        بی فروغ  روی تو  گشته  نزار و  بی قرار نظمِ تو چون مرهمی بر این تن ِ

کوروشی باید شدن کوروش! ای  شاهنشهِ    نامی  یلِ  پر افتخار             نام   و  آیین  تو  جانا ! کی  شود   بی اعتبار سر زمین آریایی   از فروغت   جان  گرفت             ِمهرِ انصاف و جوانمردی بُدی  در   این  دیار رسم ِ آزادی نهادی چون  به  هر سو آمدی            

سوگ حسین(ع)

یک جهان فضل  از  علی  آموختم  رسمِ  عدالت  گستری                  شیوه ی   فرمانروایی   ؛  پادشاهی  ؛  مهتری در قضاوت کس نباشد مثل و مانند علی                  یک جهان فضل است و دریای علوم و برتری

این شعر را به یاد روزهای خاطره انگیز دهه های ۶۰ و ۷۰ خورشیدی سروده ام که تقدیم می شود: یادش به خیر باد!روز های خوش کودکیکه با روزهای ناآرام ۵۷ گره خورده بودروزهایی پر از آتش و خون و طنینِ گلوله و فریاد و ترانه های انقلابی:“ایران! ایران! ایران! رگبار مسلسلها!(۱)”“و هوایی

همدبیرستانی عزیزمان؛ آقای قاسمی کلیپ زیبای زیر را فرستاده که در مورد حکایت تولد رستم در شاهنامه است. در کپشن آن نوشته اند: کاش می توانستم این کلیپ را به تمام زبانهای زنده دنیا ترجمه و پخش کنم! اگر ایرانی و عاشق ایران هستید، همین الان پلی کنید! داستان شنیدنی